crox poeem

openingsrede
crox 53 (Dre Devens, mei 1997). Piece for typewriter, tin can, flute and voices
(Hans van Heirseele). De compositie Piece for typewriter, tin can, flute and
voices is gebaseerd op een gedicht van Jackson Mac Low: 36th Light Poem: In
Memoriam Buster Keaton (Jackson Mac Low, Representative Works: 1938-1985; Roof
Books 1986). 4 klank-units volgen telkens een aan toeval onderworpen ritmisch
patroon; de ritmische patronen worden uitgevoerd door/op/met resp.
schrijfmachine (tekst 1), een blikje (percussie, tekst 2), altfluit (tekst 3)
en stem (tekst 4). De opname hiervan wordt naderhand gereduceerd tot 2 tapes
(omdat er slechts 2 cassette-recorders beschikbaar zijn). Tijdens de
performance zit de performer aan een klein tafeltje. Op dit tafeltje bevinden
zich een schrijfmachine en een stapel boeken. De performer tikt een tekst uit;
de tekstfragmenten haalt hij uit boeken, het zijn er een vijftal. Crox poem
N°53 is het materiële eindverslag van die performance:

[Originele
tekst in het Engels. Vertaling volgt onderaan.]

CROX POEM N°53

Each now and then / spontaneous / whatever it meant. Its means
and effects. He never wrote a regular poem.
Didn't care a damn shit. Her entire body liberated, curved
in between an ashtray and fingertips. Gertrud knew, solid ground
in between eyebrows a rooftop.
Make it seen or unseen / these people just seem meant to be there.
Even quite easy, it would feel difficult to accomplish.
Each third movement needs a different move.
One more variation on something Chopin wrote,
one thing, we knew all about it, and one thing don't.
And some very short act, spontaneous, whatever it meant.

 

CROX POEEM
N°53

Elk nu en dan / spontaan / wat het ook bemiddelde. De middelen
en effecten ervan. Hij schreef nooit een waar poeem.
Trok er zit geen bal van aan. Haar hele lichaam bevrijd, standbeeldig
tussen asbak en vingertoppen in. Gertrud wist, vaste grond
tussen de dakspanten wenkbrauwen.
Maak het zichtbaar of ongezien / deze mensen schijnen echt bedoeld om te
bestaan. 
Zelfs nogal makkelijk, voelt het moeilijk te doen.
Elke derde beweging vereist een andere zet.
Eens te meer een variatie op een stuk van Chopin,
één ding, we wisten er alles van, en één ding verzaakt
En een heel kort bedrijf, spontaan, wat het ook betekende.