Claes, Stefanie

from the postcard Gluur door de snavel naar het landschap met de molen.
Vertel aan de persoon die naast jou met zijn of haar rug naar het landschap staat wat je allemaal ziet. Let op de kleur, de vorm, de lijnen, het licht, de textuur (hoe iets voelt) en de compositie (staat de molen in het midden, vooraan; aan de zijkant, bovenaan) Gluur ook door de snavels van de andere vogels en vertel wat je ziet.
Wist je dat de molen ook verdrietig kan zijn?
Wanneer iemand sterft zet de molenaar de wieken in rouwstand.

from the catalogue "Tijdens mijn wandelingen in Zwalm viel mijn oog steeds opnieuw op de Vinkemolen, een staakmolen midden in de velden van Sint-Denijs-Boekel. Ik vind het zo'n mooi monument. Het lijkt wel de echo van een verleden. Ik maak een installatie van zelfgemaakte vogelkoppen. Door hun snavels kan je naar de molen gluren. Vijf vogels op de uitkijk. De vogel is een element dat steeds terugkomt in mijn werk. Van oudsher associëren mensen vogels met de dood. Het vliegen staat symbool voor het opstijgen van de geest naar het hemelrijk. Maar mijn vogels doen ook denken aan vogelverschrikkers. Houden ze misschien eerder de dood weg? Zijn het carnavalsfiguren die de stoet ontvlucht zijn? In mijn zoektocht naar verhalen over de molen, kwam ik het gedicht 'De Molenzeilen' van Virginie Loveling tegen. Dit raakte me. Zowel de oudere schriftuur als de beschrijving van een kind dat sterft door een ongeval met een windmolen. Iets wat vroeger vaker gebeurde. Bij een overlijden zet de molenaar de wieken in rouwstand. Mijn werk is een gedachte over dit kind dat speelde bij de molen. Maar het is eveneens een ode aan alle windmolens, vergeten monumenten, ambachtelijkheid, erfgoed, dorpen en verhalen."
Bij goed weer zal de molenaar/gids Alain Goublomme de molen laten draaien.