zaterdag 4 juni 2011. Twee special events: een performance van Stuart Lynch (GB) en een concert van Peter Jacquemyn en Tatsuya Nakatani (JP), aangevuld met het stemvolume van Maya Jantar (PO) en Pierre-Michel Zaleski (PO).
Svend Thomsen introduceert Stuart Lynch. Stuart is een Brit, heeft Australische roots en woont in Kopenhagen.
Stuart gebruikt het zwarte tafeltje dat hiermee, na 't zwartetafeltjeconcert van Hans Beckers in 2009, opnieuw voor een performance gebruikt wordt. Dit keer is 't niet één performance maar een reeks performances. 1 is Baby Jesus. 2 is Sorrow, Prayer and Anger. 3 is de Krishna-performance. 4 is een Butoh demonstratie. 5 is Talking, Laughing, Crying and Falling
1. Baby Jesus: Stuart Lynch legt uit dat hij zich Jezus niet als volwassen man voorstellen kan. Baby Jesus zuigt aan moedertepel en krijst. Vocale performance.
2. Sorrow Prayer and Anger valt onder de categorie Butoh performance.
3. De Krishna performance begint als een meditatie-oefening. Tijdens de pauze legt Lynch uit dat hij er vaak een half uur of zelfs een uur van maakt en het één keertje drie uur volhield. Het publiek reageert vaak heel erg verdeeld. Vrome luitjes hebben het er meestal moeilijk mee. Het moet blootsvoets en in kleermakerszit. Stuart spoort het publiek aan om z'n voorbeeld te volgen en zich over te geven aan de positieve vibes wat na het sonore prealudium, en een greep uit wat tijdens meditatie min of meer gebruikelijk is, ontaardt in een blasfemisch delirium.
4. De Butoh demonstratie begint met slow speed butoh: 1mm per second total body speed. Na een halve minuut wordt het 1cm en na nog eens een halve minuut 10cm total body speed, waarna een evocatie volgt van twee internal body images: fire, water. De demonstratie eindigt met een Butoh dance: 1. Right arm in fire, 2. Left arm in water, 3. Butterflies in the eyes, 4. Yellow Faced Monkey screaming whilest fucking other Yellow Faced Monkey. Dit wordt afgerond met een tweede versie van dezelfde actie en Tom Jones op 5.
5. Talking Laughing Crying and Falling is een monoloog ex catedra. Devil's Speech: 'The devil brings in your mind the concept of choice. That's all the devil does.'
'To be or not to be: that's the joke.'
Na de performance van Stuart Lynch is er het concert met Peter Jacquemyn en de Japanse drummer/percussionist Tatsuya Nakatani (New York). Peter en Stuart hadden elkaar al eens ontmoet, in 1995. Kewold, de bassist die lange tijd samen met Brötzmann een duo had gehad, was vlak na een concert met Nakatani gestorven. Jacquemyn werd gevraagd om Kewold te vervangen. Zo is het gegaan, vertelt iemand. De tweede ontmoeting van Stuart Lynch en Peter Jacquemyn, op 4 juni 2011, in croxhapox, levert een nieuwe samenwerking en daar hoort meteen al een plek bij. Ze gaan een project doen in Wuppertal.